Decyzja zamawiającego w przedmiocie wezwania do złożenia wyjaśnień w przedmiocie rażąco niskiej ceny.

Sąd Okręgowy w Poznaniu uwzględnił skargę Prezesa Urzędu na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej dotyczący kwestii dopuszczalności przystąpienia wykonawcy do postępowania odwoławczego, materiału dowodowego będącego podstawą orzekania oraz możliwości wpływania wykonawcy na decyzję zamawiającego w przedmiocie wezwania do złożenia wyjaśnień w przedmiocie rażąco niskiej ceny. Wyrokiem z dnia 8 stycznia 2014 r. (sygn. akt X Ga 652/13) Sąd Okręgowy w Poznaniu uwzględnił w całości skargę Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 17 września 2013 r. wydany w sprawie oznaczonej sygnaturą akt KIO 2159/13. W wyroku z dnia 17 września 2013 r. wydanym w sprawie sygn. akt KIO 2159/13 Izba wskazała, że dopuszczalne jest przystąpienie do postępowania odwoławczego przez wykonawcę po stronie odwołującego, pomimo, że w takim przypadku wykonawca występował w postępowaniu przed KIO przeciwko własnej ofercie i ją kwestionował. Izba uznała również, że oświadczenie wykonawcy złożone w toku postępowania odwoławczego może być brane pod uwagę przy rozstrzyganiu kwestii prawidłowości czynności zamawiającego, która została poddana kontroli na skutek wniesienia odwołania. Izba wskazała, że wyjaśnienia wykonawcy złożone w toku postępowania odwoławczego mogą mieć wpływ na nakazanie zamawiającemu wykonania czynności wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w przedmiocie rażąco niskiej ceny. Wniesiona przez Prezesa Urzędu skarga dotyczyła fundamentalnych kwestii związanych z udzielaniem zamówień publicznych w zakresie zasad i okoliczności wyjaśniania rażąco niskiej ceny oraz postępowaniem odwoławczym w zakresie dopuszczalności przystąpienia wykonawcy do postępowania odwoławczego po stronie swojego konkurenta. W skardze Prezes Urzędu kwestionował również dopuszczalność uznania czynności zamawiającego za nieprawidłową w oparciu o okoliczności nieznane zamawiającemu w trakcie postępowania, ujawnione dopiero na etapie postępowania odwoławczego. Podniesione w skardze Prezesa Urzędu zarzuty dotyczyły następujących kwestii: braku możliwości uwzględnienia odwołania przez Krajową Izbę Odwoławczą w oparciu o okoliczności, które nie były znane Zamawiającemu w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia, a więc podczas podejmowania czynności lub zaniechania czynności, które następnie były przedmiotem odwołania i postępowania odwoławczego przed Izbą, braku legitymacji wykonawcy, którego oferta została wybrana jako najkorzystniejsza, do przystąpienia do postępowania odwoławczego przed Krajową Izbą Odwoławczą po stronie odwołującego się (konkurencyjnego względem niego Wykonawcy), co faktycznie sprowadzało się do kwestionowania przez Przystępującego do postępowania odwoławczego własnej oferty i korzystnego dla Przystępującego postępowania zamawiającego, niedopuszczalności oparcia przez Izbę rozstrzygnięcia w sprawie odwoławczej na oświadczeniu Przystępującego, który nie miał interesu w przystąpieniu do postępowania odwoławczego w celu pośredniego kwestionowania prawidłowości złożonej przez siebie w postępowaniu oferty, które stanowiło jedyny dowód, w oparciu, o który Izba uwzględniła odwołanie, braku uprawnienia wykonawca do wpływania na decyzję zamawiającego w zakresie konieczności zwrócenia się do wykonawcy o udzielenie wyjaśnień dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny, w związku z tym, że z obowiązujących przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych oraz dyrektyw unijnych wynika, że decyzja w tym zakresie należy do kompetencji zamawiającego, odpowiedzialnego za prawidłowe przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Uwzględniając skargę Prezesa Urzędu w całości, Sąd Okręgowy wskazał, że interes, o którym mowa w art. 185 ust. 2 ustawy Pzp nie może być rozumiany jako możliwość występowania w postępowaniu odwoławczym przeciwko własnej ofercie. Przepis art. 185 ust. 2 ustawy Pzp stanowi bowiem, że wykonawca może zgłosić przystąpienie do postępowania odwoławczego w terminie 3 dni od dnia otrzymania kopii odwołania, wskazując stronę, do której przystępuje i interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony, do której przystępuje. Sąd Okręgowy wskazał, że postępowanie o udzielenie zamówienia nie pozwala wykonawcom na negowanie własnych ofert, a dopuszczenie do takiej sytuacji stanowi aprobatę dla działania wykonawców zmierzających do wycofania się z różnych powodów ze złożonej oferty bez żadnych konsekwencji, w szczególności bez utraty wniesionego wadium. Sąd Okręgowy wskazał również, że Izba wydając wyrok bierze za podstawę stan rzeczy ustalony w toku postępowania, zgodnie z treścią art. 191 ust. 2 ustawy Pzp. „Stan rzeczy”, o którym mowa w przywołanym wyżej przepisie dotyczy jedynie samego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a nie postępowania odwoławczego. Sąd Okręgowy uznał, że Izba nieprawidłowo zarzuciła zamawiającemu naruszenie przepisów ustawy Pzp biorąc pod uwagę stan rzeczy, który istniał w czasie wydania przez Izbę rozstrzygnięcia, a nie w czasie dokonania lub zaniechania kontrolowanej przez KIO czynności zamawiającego. Zatem Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Prezesa Urzędu, że okoliczności nie znane zamawiającemu w momencie dokonywania kontrolowanej przez Izbę czynności nie powinny być brane pod uwagę przy ocenie prawidłowości tego działania zamawiającego. Sąd Okręgowy wskazał również, że w obowiązującym stanie prawnym brak jest podstaw do uznania, że na decyzję zamawiającego w zakresie wystąpienia do wykonawcy o wyjaśnienia dotyczące podejrzenia zaistnienia rażąco niskiej ceny mogą mieć wpływ wykonawcy.